Łódź atrakcje, zwiedzanie, noclegi
Wpis „Łódź atrakcje – moje miasto rodzinne” ma na celu pokazanie, że Łódź warta jest uwagi i nie zasługuje na opinię jaką wymyślił aktor B. Linda.
Nie jest to miasto, które może poszczycić się historią równie długą jak Kraków, Gdańsk czy Warszawa. Nie ma tu tylu zabytków co we Wrocławiu, a jednak Łódź jest wyjątkowa (chociażby ze względu na fakt, że leży praktycznie w centrum Polski) i potrafi zaskoczyć nawet wybrednych koneserów. Oczywiście pozytywnie! Zapraszam do zwiedzania Łodzi.
Spis treści:
Łódź atrakcje – moje osobiste TOP 15 atrakcji
Księży Młyn
Miasto w mieście, wzorowane na angielskich osadach przemysłowych. A w rzeczywistości zespół fabryczno – mieszkalny nad rzeką Jasień. Księży Młyn zbudowano w XIX wieku przez Karola Scheiblera, najbogatszego łódzkiego przemysłowca, pochodzącego z Nadrenii. Ponadto Księży Młyn to największy zabytkowy kompleks fabryczny w Łodzi. Powstał on na miejscu dawnej osady młyńskiej, należącej do miejscowego księdza, stąd nazwa. Księży Młyn obejmuje cały zespół urbanistyczny posiadłości rodziny Scheiblerów oraz Grohmanów, który kształtował się do lat 20. XX wieku. W 1971 roku Księży Młyn uznano za zabytek architektury przemysłowej.
Niestety upadek przemysłu włókienniczego w Łodzi wymusił zmianę funkcji tego miejsca. Obecnie Księży Młyn przyciąga turystów, artystów oraz fotografów. Ponadto w klimatycznych przestrzeniach pofabrycznych organizowane są ciekawe wydarzenia kulturalne, pokazy mody, natomiast dawne wille i pałace są dziś siedzibą muzeów.
Pałac Herbsta
Pałac Herbsta to perła łódzkich pałaców. Bogate wnętrza willi prezentującej styl życia zamożnej rodziny fabrykanckiej to obecnie oddział Muzeum Sztuki w Łodzi. Willa Herbsta zbudowano w 1876 roku dla córki największego łódzkiego przedsiębiorcy – Karola Scheiblera – Matyldy oraz jej męża Edwarda Herbsta. Edward po śmierci teścia został dyrektorem zakładów włókienniczych. Pałac drobiazgowo wyremontowano w latach 2011 – 2013. Odtworzono wtedy drobiazgowo wygląd domu fabrykanckiej rodziny z czasów, gdy mieszkali w nim Matylda i Edward Herbstowie. Co więcej rewitalizacja objęła wnętrze, elewację pałacu, oraz dawną powozownię.
Łódzka Manufaktura
Manufaktura Łódź to obecnie wizytówka rewitalizacji miasta Łodzi na przestrzeni ostatnich 25 lat, ponadto to kompleks handlowo-rekreacyjny z dawnymi fabrykami tekstylnymi. Została otwarta po rewitalizacji w 2006 roku i jest największym projektem rewitalizacji miejskiej w Polsce od czasu odbudowy warszawskiej Starówki po II wojnie światowej.
Łódzka Manufaktura to coś więcej niż tylko typowe centrum handlowe, to historia industrialna Łodzi. Typowa architektura z cegły, zbudowana została przez przedsiębiorcę Izraela Poznańskiego w latach 70. XIX wieku. Teren Manufaktury jest rozległy, zajmuje 27 hektarów oraz obejmuje ponad 300 firm, od międzynarodowych sprzedawców detalicznych po kawiarnie, restauracje oraz piekarnie. Na terenie łódzkiej Manufaktury znajduje się Muzeum Fabryki, które przybliża historię codziennego życia robotników, technik produkcji sukna w tym zakładzie, a także zgłębia życie Izraela Poznańskiego.
Pałac Poznańskiego
Pozostajemy w sąsiedztwie Manufaktury. Pałac Poznańskiego nazywamy czasem Łódzkim Luwrem robi ogromne wrażenie szczególnie wieczorem, gdy jest pięknie oświetlony. Rezydencja została wybudowana dla rodziny jednego z najzamożniejszych fabrykantów XIX-wiecznej Łodzi, a mianowicie – Izraela K. Poznańskiego. Obecnie w Pałacu ma swoją siedzibę Muzeum Miasta Łodzi. Poza możliwością zwiedzania wnętrz fabrykanckich z przełomu wieków XIX oraz XX, mamy do dyspozycji wystawę prezentującą dzieje Łodzi przemysłowej. Dodatkowo niektóre pomieszczenia zaaranżowano na ekspozycje poświęcone artystom związanym z Łodzią m.in.: Arturowi Rubinsteinowi, Julianowi Tuwimowi, Władysławowi Reymontowi oraz Markowi Edelman.
Dętka
Stary Cmentarz w Łodzi
Stary Cmentarz w Łodzi przy ulicy Ogrodowej to jeden z pomników dziedzictwa wielokulturowej Łodzi. Cmentarz powstał w latach 1855-1888 jako miejsce pochówku dla przedstawicieli trzech wyznań chrześcijańskich: katolików, protestantów oraz prawosławnych. Co więcej na terenie cmentarza pochowano przedstawicieli największych łódzkich rodów fabrykanckich oraz spoczywają tam również ludzie kultury, nauki, oświaty oraz medycyny. Czasy wojny przetrwały przepiękne nagrobki, monumentalne grobowce, mauzolea oraz rzeźby – dzieła znakomitych architektów. Największe wrażenie robi jednak neogotycka kaplica Karola Scheiblera, jednego z najbogatszych ludzi w XIX -wiecznej Europie. Kaplica jest to projekt neogotycki, wzorowany na architekturze kościołów północnej Francji oraz rodzinnych Niemiec Scheiblera. Kaplica przypomina miniaturową katedrę.
Kolejnym symbolem wielokulturowej Łodzi jest kaplica nagrobna Gojżewskich. Kaplica wkomponowana jest w mur oddzielający cmentarz prawosławny od katolickiego. Małżonkowie: on – prawosławny, ona – katoliczka, leżą pochowani po dwóch stronach kaplicy. Natomiast tuż obok znajduje się furteczka, którą można przejść z jednej części cmentarza na drugą.
Litzmannstadt Ghetto
Warto wiedzieć, że przed II wojną światową ludność żydowska stanowiła 1/3 wszystkich mieszkańców Łodzi. Część z nich opuściła Łódź tuż po wybuchu wojny, jednak wielu zostało. W lutym 1940 roku na terenie Starego Miasta oraz Bałut utworzono jedno z największych gett w Europie – Litzmannstadt Ghetto. Od początku istnienia getto stanowiło obóz niewolniczej pracy, produkowano tu m.in. odzież oraz buty dla armii Rzeszy. Darmowa siła robocza była niezbędna, dlatego też łódzkie getto było jednym z najdłużej funkcjonujących. Likwidację getta przeprowadzono latem 1944 roku.
Wielu mieszkańców getta nie wytrzymało zamknięcia oraz nieludzkich warunków, zmarli z zimna, głodu oraz wycieńczenia. Natomiast część została wywieziona do obozów zagłady w Chełmnie nad Nerem oraz do Oświęcimia-Brzezinka. Z ponad 200 tys. Żydów, którzy mieszkali w łódzkim getcie, ocalało zaledwie 5-12 tysięcy (dokładne liczby nie są jednak znane).
Radegast
Stacja Radegast jest zabytkowym budynkiem kolejowym z 1941 roku. W czasie II wojny światowej była ona ściśle związana z gettem, utworzonym przez Niemców w 1940 r. w Łodzi (Litzmannstadt getto). Wstępnie Stacja pełniła funkcję punktu przeładunkowego żywności oraz surowców, przeznaczonych dla ludności oraz zakładów pracy getta. Natomiast od stycznia 1942 roku Stacja Radegast stała się miejscem, z którego wywożono ludność żydowską do obozów zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem oraz Auschwitz-Birkenau. Szacuje się, że przez teren Stacji Radegast przeszło około 145 tysięcy osób – głównie Żydów. Obecnie miejsce to jest miejscem pamięci i elementem Pomnika Zagłady Litzmannstadt Getto, powstałym w 2004 roku. Jest również siedzibą oddziału Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi.
Na ekspozycji znajduje się makieta Lizmannstadt Ghetto. Co ciekawe jest to największa tego typu makieta w Polsce, przedstawiająca wygląd getta w 1942 roku. Co więcej, szczegółowość makiety oraz profesjonalne wykonanie pozwalają niemal zajrzeć do środka getta, śledzić główne ciągi komunikacyjne oraz dostrzec detale wielu nieistniejących już budynków. Oprócz makiety prezentowane są reprodukcje list wywozowych mieszkańców getta. Ponadto nieopodal Stacji Radegast zbudowano Tunel Pamięci, który swoją minimalistyczną formą oddaje uczucie przytłoczenia i coraz trudniejszą sytuacją Żydów, nie tylko w Łodzi. Zakończeniem Tunelu Pamięci jest Kolumna Pamięci, z napisem Nie zabijaj w języku niemieckim, hebrajskim i polskim.
Aleja Pamięci Ofiar Litzmannstadt Getto, Łódź
Biała Fabryka
Zdecydowanie Ludwik Ferdynand Geyer jest uznawany za pioniera rozwoju łódzkiego przemysłu włókienniczego. Ten pochodzący z Brandenburgii przemysłowiec przybył do Łodzi w I połowie XIX wieku. Osiedlił się w południowej części ulicy Piotrkowskiej, w osadzie fabrycznej Łódka. Następnie szybko wybudował prężnie rozwijające się przedsiębiorstwo. To właśnie dzięki jego ciężkiej pracy, w Łodzi stanął pierwszy komin fabryczny a krosna zaczęły poruszać się za pomocą maszyny parowej. Geyer, a w późniejszym czasie jego synowie, pomimo często zmieniającej się koniunktury cały czas rozbudowywali swoje zakłady. Dzięki rodzinie Geyerów, południowa część ulicy Piotrkowskiej wzbogaciła się o monumentalny, klasycystyczny budynek Białej Fabryki, wybudowany po przeciwnej stronie kompleksu Czerwonej Fabryki.
Monopolis
Zakłady Monopolu Wódczanego w Łodzi powstały pod koniec XIX wieku w pewnej odległości od ścisłego centrum Łodzi. Budowa budynku fabrycznego rozpoczęła się w 1897 roku według projektu Franciszka Chełmińskiego. Monopol Wódczany (składający się z kilku budynków o różnych funkcjach) na zawsze zapisał się w industrialnej historii miasta. Co więcej swym ogromem praktycznie dorównywał imperiom łódzkich włókienników takich jak Karol Scheibler czy Izrael Poznański.
Dzieje zakładów Monopolu były jak na łódzkie warunki niezbyt burzliwe. Produkowano tu i rozlewano wódki czyste, spirytus oraz denaturat. Natomiast specjalnością zakładu były wódki smakowe. Warto wiedzieć, że w latach 70-tych XX wieku w Łodzi znajdowało się najnowocześniejsze w Polsce laboratorium do produkowania alkoholi smakowych oraz 5 linii produkcyjnych. Natomiast marki alkoholi kojarzone z łódzkim Polmosem (taka nazwa funkcjonowała w okresie PRL): to Prezydent, Delikatesowa, Columbus oraz Regnum, oraz wódki smakowe i kolorowe: Klubowa, Leśna, Żołądkówka, Pieprzówka oraz Miodowa.
Ostatnią butelkę alkoholu w Zakładzie wyprodukowano w 2007 roku. Miejsce to wykupił prywatny Inwestor, który przekształcił dawny Monopol Wódczany w centrum biurowo-rozrywkowo-kulturalne – Monopolis. Obecnie Monopolis Łódź to rewitalizowane budynki fabryczne, pasaż restauracyjny, Scena Monopolis gdzie swoje przedstawienia wystawia Kamil Maćkowiak i ArtKombinat oraz obiekty biurowe.
Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej
Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Cerkiew prawosławna pw. św. Aleksandra Newskiego powstała z inicjatywy łódzkich fabrykantów pod koniec XIX wieku. Co więcej, dzięki inicjatywie, niezbyt liczna prawosławna społeczność zamieszkująca Łódź otrzymała świątynię niewielką, lecz wybudowaną z wysokim kunsztem architektonicznym. Cerkiew stanęła w pobliżu Dworca Fabrycznego. Natomiast kolorową elewacją ożywiła tę część Łodzi.
Świątynię prawosławną wybudowano na planie ośmiokąta, w bogatym stylu rosyjsko-bizantyjskim. Obiekt posiada efektowną elewację, zdobioną sztukateriami i polichromiami, natomiast zwieńczony jest kopułą oraz niewielką wieżą z pięcioma złotymi cebulastymi hełmami. Co więcej, we wnętrzu Świątyni znajduje się ufundowany przez Izraela Poznańskiego ikonostas rzeźbiony w dębowym drewnie.
Dziś Cerkiew pw. św. Aleksandra Newskiego jest katedrą diecezji łódzko-poznańskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Ulica Piotrkowska
Ulica Piotrkowska to zdecydowanie jedna z najbardziej znanych ulic w Polsce a jednocześnie najdłuższy polski deptak. Jest to wizytówka miasta Łodzi. W kamienicach oraz pałacach przy Piotrkowskiej mieszczą się sklepy, restauracje, kawiarnie, ogródki, puby oraz kluby muzyczne. Piotrkowska (przez mieszkańców nazywana również Pietryna) tętni życiem przez cały rok. Odbywają się na niej jarmarki oraz festiwale m.in. Festiwal Sztuk Ulicznych i Magii „Hokus Pokus”, Festiwal Światła- Light Move Festival czy Songwriter Festiwal.
Spacerując po Ulicy Piotrkowskiej warto również zajrzeć na jej odremontowane podwórza, w tym podwórze mieszczące OFF Piotrkowska – jeden z nowych cudów Polski. Warto także spojrzeć nieco do góry. Fasady kamienic przy Ulicy Piotrkowskiej aż proszą o podziwianie ich eklektycznych detali architektonicznych – kariatyd, płaskorzeźb, wykuszy… Na Pietrynie warto też spojrzeć pod nogi, ujrzymy wtedy Aleję Gwiazd nawiązującą do filmowego dziedzictwa Łodzi oraz Pomnik Łodzian – pas jezdni ułożony z blisko 17 tysięcy kostek brukowych z żeliwną płytką z imionami oraz nazwiskami fundatorów – mieszkańców Łodzi.
OFF Piotrkowska
OFF Piotrkowska to unikalny w skali ogólnopolskiej projekt skupiający przedstawicieli przemysłów kreatywnych. Miejsce to powstało na terenach dawnej przędzalni oraz tkalni Franciszka Ramischa przy ul. Piotrkowskiej 138/140. W OFF Piotrkowska otworzyły się pracownie projektantów mody, designu, kluby muzyczne, restauracje, przestrzenie wystawiennicze, sale prób, showroomy, concept store oraz klubokawiarnie. Co ważne, przy Piotrkowskiej 138/140 powstał najmodniejszy dziś w Łodzi punkt na kulturalnej mapie miasta.
Łódź Filmowa
Historia filmowa „Holly Łodzi” to historia powojennej Łodzi. To właśnie wtedy powstała Wytwórnia Filmów Fabularnych nazywana „fabryką snów”. Kręcono w niej zdjęcia do większości powojennych polskich filmów. Powstała słynna „Filmówka„, czyli elitarna szkoła, która wykształciła pokolenia wybitnych reżyserów oraz aktorów. Symbolem Filmówki są słynne schody prowadzące do kina, na których siadywali: Andrzej Wajda, Roman Polański czy Krzysztof Kieślowski.
Ponadto tuż obok Filmówki mieści się jedyne w Polsce Muzeum Kinematografii. Na szlaku filmowej Łodzi znajdziemy również Aleję Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej, wzorowanej na hollywoodzkiej Alei Sławy. Dodatkowo Łódź zagrała w kilkuset filmach oraz serialach, natomiast produkcji z Łodzią w tle cały czas przybywa. Wystarczy wymienić nominowaną do Oscara „Ziemię obiecaną”, „W ciemności”, „Seksmisję”, serial „Stawka większa niż życie”. Natomiast z najnowszych realizacji: oscarowa „Idę”, „Powidoki” – ostatnią wielką produkcję Wajdy czy „Komisarz Alex”.
Prząśniczka – Hejnał Łodzi
Prząśniczka – pieśń skomponowana przez Stanisława Moniuszko. Od 29 lipca 1998 roku Prząśniczka została oficjalnym hejnałem Łodzi oraz jednym z miejskich symboli. Hejnał grany jest codziennie na trąbce, o godzinie 12:00, z okna Urzędu Miasta Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 106. Melodia Prząśniczki rozbrzmiewa również o pełnej godzinie jako dźwięk zegara z wieży dawnego Ratusza Miejskiego przy placu Wolności.
Łódź polecane noclegi
Booking.com
Łódź gdzie zjeść?
Piwnica Łódzka
Piwnica Łódzka to restauracja, która oferuje nowoczesne interpretacje często zapomnianych potraw z regionu. Najbardziej popularnym daniem jest zalewajka z ziemniakami, kiełbasą i cebulą, podobny do bardziej znanego żurku. Śledź pod pierzynką to typowa regionalna przystawka inspirowana kuchnią rosyjską, składająca się ze śledzia w sosie śmietanowym z ziemniakami i jabłkami. W Piwnicy Łódzkiej serwowane są także knedle – kluski ziemniaczane nadziewane śliwkami i wołowiną, podawane ze słodką kapustą – oraz polędwiczki wieprzowe z kwaśnym sosem, kiszoną kapustą i prażoki – rodzaj kluski ziemniaczanej.
Adres: Henryka Sienkiewicza 67
Anatewka
To jedna z najpopularniejszych łódzkich restauracji, która nawiązuje do żydowskiego dziedzictwa miasta. Ma dwa oddziały, z których jeden mieści się w galerii handlowej Manufaktura w dawnym kompleksie przemysłowym Izraela Poznańskiego a drugi na ul. Zielonej. Serwowane są tu tradycyjne żydowskie dania takie jak: pasztet z gęsi z żurawiną, gefilte fish, śledź z cynamonem, pikantne nerki oraz wiele innych.
Adres: Zielona 6
Lavash
Kaukaska restauracja Lavash na ulicy Piotrkowskiej to jedno z najciekawszych łódzkich miejsc, które słynie z autentyczności i oryginalności. Serwowane są tu tradycyjne kaukaskie dania, które trudno znaleźć gdzie indziej. Polecam gulasz ziołowy ghormeh sabzi, azerską jagnięcinę buglama, gruziński duszony bakłażan adżabsandale czy ormiański barszcz.
Adres: Piotrkowska 82
Łódź atrakcje mapa
Łódź atrakcje kamery online
Łódź – widok na ulicę Piotrkowską
Reasumując, oczywiście przedstawiłam garstkę najciekawszych atrakcji w Łodzi. Mam nadzieję, że chociaż odrobinę zachęciłam Was do odwiedzenia Łodzi – miasta wielokulturowego z ciekawą historią przemysłową. Łódź i ja zapraszamy!
Polecane artykuły:
Półwysep Helski – https://balkanskie-klimaty.pl/polska/polwysep-helski-atrakcje-miejscowosci-plaze/
Kotlina Kłodzka – https://balkanskie-klimaty.pl/polska/kotlina-klodzka-atrakcje-miasta-zabytki/